Սիրահարների տոնն Արևելքում

ՃԱՊՈՆԻԱ

Ճապոնական  կղզիների  մոտ  գտնվող  Ֆուտամի  նեղուցի  մոտ  երկու  հետաքրքիր  ժայռ  կա,  որոնք  կոչվում  են  ժայռ-ամուսիններ:  Մեկը,  որն  ավելի  խոշոր  ու բարձր  է,  ամուսինն  է  և  կոչվում  է  օտոկո-իվա,  իսկ  մյուսը,  որն  ավելի  ցածր  է`  կինը`  օննա-իվա:  Նրանք  մարմնավորում  են  Իձանագի  եւ  Ինձանամի նախնիներին,  ովքեր  իրենց  սիրո  միջոցով  ծնունդ  են  տվել  ճապոնական  կղզիներին  և  ողջ  աշխարհին:

Որպես  ամուսնության  նշան`  ժայռերն  իրար  միացված  են  բրնձի  ցողուններից  հյուսված  ճոպանով:  Տարին  մեկ  անգամ`  ամռանը,  ծովի  ջրի  ցայտերից  մաշված պարանը  փոխարինվում  է  նորով:  Այդ  օրն  է  նշվում  ամուսինների  տոնը:
Ամուսին-ժայռերն  ուխտագնացության  վայր  են  նորապսակների  և  այն  անձանց  համար,  ովքեր  ցանկանում  են  իրենց  սերը  գտնել:

ՉԻՆԱՍՏԱՆ

Լուսնային  օրացույցով  յոթերորդ  ամսվա  յոթերորդ  օրը  Չինաստանում  նշում  են  կրկնակի  յոթի  կամ  Ցիսի  տոնը:  Այն  անվանում  են  նաև  սիրահարների  տոն, քանի  որ  նրա  առաջացման  հետ  է  կապված  երկու  սիրահարների  դժվար  ճակատագրի  մասին  մի  գեղեցիկ  լեգենդ:
Հնագույն  ժամանակներում  Երկնային  կայսրը  հրամայում  է  իր  յոթ  դուստրերին  կապույտ  և  սպիտակ  գույնի  կտորներ  գործել:  Սակայն  աղջիկներին  այս աշխատանքը  շուտով  ձանձրացնում է,  և  կրտսեր  քույրը  կտորները  այլ  գույներ  էլ  է  ներկում:  Այսպիսով`  արևոտ  օրերին  կայսերը  տալիս  էին  կապույտ կտորները,  անձրևոտ  օրերին`  սպիտակները,  իսկ  մնացած  օրերին`  բազմագույնները:  Սա  այնքան  է  դուր  գալիս  կայսերը,  որ  նա  կրտսեր  դստերը  Ջուլհակուհի անունն  է  շնորհում:
Մի  անգամ  այս  աղջիկը  նայում  է  ներքեւ`  երկիր,  և  խոսող  կով  արածեցնող  մի  հովիվ  է  տեսնում,  որը  նրան  շատ  է  դուր  գալիս:
Մի  օր  կովը  տղային  սովորեցնում  է  փախցնել  երկնային  աղջիկներից  մեկի  զգեստը,  երբ  նրանք  իջնեն  կախարդական  լճում  լողալու:  Տղան վերցնում  է  հենց Ջուլհակուհու  զգեստը  և  ասում,  որ  կվերադարձնի  միայն  այն  պայմանով,  որ  եթե  համաձայնի  իր  հետ  ամուսնանալ:  Աղջիկը  համաձայնվում  է,  և  նրանք  մի քանի  տարի  հանգիստ  ու  երջանիկ  ապրում  են`  ունենալով  դուստր  և  որդի:

ԿՈՐԵԱ

Այս  տոնը  նշում  են  նաև  Կորեայում,  և  նույն  օրը`  օգոստոսի  վերջին:  Լեգենդն  էլ  համարյա  նույնն  է:
Այն  պատմում  է,  որ  Վեգա  և  Ալտաիր  աստղերը  Կենու  (հովիվ)  և  Չիննե  (Ջուլհակուհի)  անունով  սիրահարների  երկնային  մարմնավորումն  են,  որոնք հանդիպում  են  տարին  մեկ  անգամ:
Երկնային  կայսեր  դուստրն  ապրում  էր  Կաթնծիրի  արևելյան  ափին  և  գեղեցիկ  նախշեր  էր  գործում:  Որպեսզի  աղջիկը  միայնակ  չմնա,  կայսրն  ամուսնացնում է  նրան  հակառակ  ափին  ապրող  հովվի  հետ:  Սիրահարներն  այնքան  են  միմյանցով  տարվում,  որ  աղջիկը  մոռանում  է  իր  աշխատանքի  մասին:  Բարկացած արքան  նրան  հետ  է  ուղարկում  արևելյան  ափ:  Սակայն,  տեսնելով  սիրահարների  վիշտը,  թույլ  է  տալիս  տարին  մեկ  անգամ  հանդիպել  և  անցնել  կամրջով, որն  առաջանում  էր  այդ  կողմ  թռչող  կաչաղակներից  ու  ագռավներից:
Այս  օրը  սիրահարները  գնում  են  գուշակների  մոտ`  իրենց  ապագան  իմանալու:

Հնդկաստան

Միլիոնավոր  աստվածներ  ու  աստվածություններ  ունեցող  այս  երկրում,  իհարկե,  կա  նաև  սիրո  աստված,  որը  Կամադևն  է:  Մարդիկ  սիրահարվում  են,  երբ  նա նետահարում  է  նրանց  վարդով:  Շատ  լեգենդներ  կան  այնպիսի  սիրահարների  մասին,  որոնք  իրենց  սիրեցյալին  փրկելու  համար  նույնիսկ  համաձայնվում  են համբուրել  մահվանը:
Սակայն  այս  լեգենդները  վաղուց  մոռացվել  են:  Եվ  հանկարծ  տասը  տարի  առաջ  սկսվեց  Սբ.  Վալենտինի  բումը  Հնդկաստանում: