Մի թող որ տխրեմ

Նա ոչ ոք է ինձ համար, ուղղակի նա մի ժամանակ երջանկացրել է ինձ:
Երբ քեզ շրջապատում են հրաշալի մարդիկ ու հասկանում ես ,որ նրանք ունեն ավելի մոտիկ մարդիկ ,քան դու ես... Հասկանում ես , որ միայնակ ես...

կրկնակին կտայի, որ մոռանայի այդ հայացքը:
Մեզ թվում է շատ հաճախ,որ,խփելով հեռախոսը պատին ու կոտրելով այն, մենք կարող ենք փոխել այն ինչ լսել էինք մի քանի վայրկյան առաջ:
Ժամանակը խնդաց, ծաղրեց... բայց բուժեց...

մարդկանց հետ եմ, ինձ չի թվում...համոզվում եմ... 
Կար մի բարի միտք`իմ տաքուկ սրտում... Բայց այն էլ սառեց ու անհետացավ`միայնությունից...
Կարող ես հպարտանալ ինձնով.. Ես գտել եմ նրանց, ովքեր կարող են փոխարինել քեզ:

Հավատա՞մ արդյոք քեզ, թե՞ մի օր դու էլ կլքես ինձ այն մարդկանց նման որոնց համար սերը գոյություն չունի...

Կարդում եմ նամակդ և մտածում, թե արդյոք արժե՞ր քեզ սիրել, արդյոք արժե՞ր հասկանալ և ընդունել սիրո այն խոսքերը որ շռայլում էիր ինձ, կարծես ծաղրելով, գրում ես թե արդեն ինձ մոռացել ես....

Ապրում եմ մի մեծ հույսով, մի օր կգտնեմ այն մարդուն ով իմ հանդեպ կտածի իրական զգացմունքներ, և չի լքի այն պահին, երբ իր կարիքն ամենից շատ եմ զգում.....Կմնա կողքիս և կարտասվի ինձ հետ ցավս մեղմացնելու համար...

Հուսամ որ կգտնեմ...

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Մի թող որ տխրեմ, Մի՞թե իմ սերն այդքան էժան է...