Սիրում եմ

Սիրում եմ, երբ զգում եմ, որ
քեզնով եմ ապրում:
Սիրում եմ, երբ սպասում եմ
քեզ:
Սիրում եմ, երբ հեռվից
տեսնում եմ քեզ, իսկ սիրտս
մատնում է իրեն:
Սիրում եմ, երբ գրկում ես,
իսկ ես անպաշտպան
փոքրիկի պես գլուխս դնում
եմ ուսիդ:

Սիրում եմ, երբ հեռախոսիս 
էկրանը լուսավորվում է քո 
անունով: 
Սիրում եմ, երբ այնքան 
մոտ ես, որ անգիր եմ 
սովորում քեզ: 
Սիրում եմ, երբ բռնում ես 
ձեռքս, ամուր սեղմում, 
մատներով շշնջում, որ ինձ 
հետ ես: 
Սիրում եմ, երբ ամբոխի 
մեջ գոյություն ունենք 
միայն դու և ես: 

Սիրում եմ, երբ քո «դու»-ն 
առաջ եմ դասում իմ «ես»- 
ից: 
Սիրում եմ, երբ իմ 
հիմարություններին 
պատասխանում ես քո 
իմաստությամբ: 
Սիրում եմ, երբ աչքերիդ եմ 
նայում, թեև հաճախ չեմ դա 
անում. վախենում եմ 
խենթանալ: 

Սիրում եմ, երբ ժպտում ես. 
քո ժպիտն աշխարհում 
ամենագեղեցիկն է: 
Սիրում եմ, երբ զգում եմ 
սրտիդ աշխատանքը: 
Սիրում եմ, երբ պատճառն 
եմ սրտիդ աշխատանքի 
արագացման: 
Սիրում եմ, երբ մեր ապագա 
երեխայի մասին ենք 
խոսում. դու այնքան լավ 
հայր կլինես իմ դստեր 
համար: 
Սիրում եմ, երբ հանդուրժող 
ես, համբերող, հասկացող: 
Սիրում եմ, երբ հիշում եմ 
քեզ, իսկ ներսումս այրվում 
է ամեն ինչ, ջերմանում, քեզ 
կանչում: 

Սիրում եմ, երբ գիտակցում 
եմ, որ վստահում եմ քեզ` իմ 
տղամարդուն: 
Սիրում եմ, երբ միասին 
քայլում ենք, իսկ ես 
բռնվում եմ քեզնից, 
որովհետև 
բարձրակրունկներով չեմ 
կարողանում քայլել: 
Սիրում եմ, երբ քո գրկելուց 
գժվելու աստիճան ինձ լավ 
եմ զգում: 
Սիրում եմ քեզ, սիրում 
անմնացորդ, առանց 
երկմտելու, պարզապես 
սիրում…