Վերջապես.........

 Հեղինակային է`

Շաբաթ էր:Վերջապես եկավ երկար սպասված ձյունը:Դեռ մի ժամ առաջ, թվում էր, որ քամին այդպես էլ անտեղի կվոռնա ծառերի մերկ ու սև ճյուղերին:Թվում էր,որ ամպերը այդպես էլ կկուտակվեն իրար գլխի` ավելի ծանրացնելով թե իրենց, թե մեր հոգին:Թվում էր, որ ջուրը այլևս երբեք չի ճռճռա, երբեք չի փայլի:

Բայց եկավ երկար սպասված հրաշքը.տների կտուրներին ոռնացող քամին սկսեց նվագել, երգել, պարել

Աղմուկը մեծ էր:Բայց.... մի պահ և ամեն ինչ լռեց ինչպես գերեղմանոցում:Տիրեց մռայլ,խորհրդավոր լռություն:...

....Բայց շուտով երկինքը սկսեց սպիտակել`.կամաց ու դանդաղ, սկսեց թափվել փափուկ ու հոգնած փաթիլները:

Գլուխը փաթաթելով շալի մեջ, կինը դուրս եկավ խաչմերուկ:Հենվեց պատին ու նայեց փաթիլների խորհրդավոր պարին:Նա ուշադրություն դարձրեց որդուն,որը նույնպես կախարդվել էր ձյան պարով:

Նա որոշեց կանչել որդուն, բայց փոշմանեց...փոշմանեց քանդել այն երազելի խաղաղությունը, որ տիրում էր պատերազմի նռնակների պայթունից հետո:

Հանկարծ լսվեց կրակոցի խուլ ձայնը....

Կնոջը պարուրեց այն տեսարանը, որ իբրև նա բարձրանում է վերև, իսկ թաց փաթիլները մնում են ներքևում:

Նա փակեց աչքերը... փակեց մեկընդմիշտ....