Այս գրառմանս մեջ ձեզ կներկայացնեմ Պիկասոյի մասին որոշ տեղեկություններ: Կարծում եմ կհավանեք

Պաբլո Ռուիս Պիկասոն ծնվել է 1881թ. հոկտեմբերի 25 –ին:

Սովորել է Լա Կորունիայի, Բարսելոնի Գեղեցիկ արվեստների դպրոցներում, Մադրիդի Սան Ֆեռնանդո թագավորական ակադեմիայում: Նմանակելով հորը՝ դեռևս պատանի Պիկասոն ստեղծել է բացառիկ դիտողականությամբ և վավերականությամբ բնորոշվող գծանկարներ:

1904-ից ապրել է Փարիզում: Նրա առաջին նշանավոր գործերը ստեղծվել են 1900-ական թթ.-ի սկզբին, որոնցում պատկերված են միայնության մեջ ողբերգականորեն թշվառ կույրեր, աղքատներ, ինչպես և թափառաշրջիկ դերասանների ռոմանտիկ կյանքը:

1907-ին Պիկասոն վճռականապես հրաժարվել է համաշխարհային արվեստի ռեալիստական ավանդույթներից: Զգալով բուրժուական հասարակության և նրա մշակույթի ճգնաժամը, գոյության ողբերգական պայմանները, չտեսնելով սարսափելի իրականությանը հակադրվող որևէ ուժ՝ Պիկասոն իր ստեղծագործություններում անողոք կենդանահերձման, աղճատման է ենթարկում այդ իրականությունը:

Նա աշխատել է նաև քանդակագործության, խեցեգործության և գրաֆիկայի ասպարեզներում:

20–րդ դարի խոշորագույն արվեստագետը մեծ ազդեցություն է թողել 20–րդ դարի արվեստի, գրականության և քաղաքական մտքի զարգացման վրա։

 

Պիկասոն ունեցել է շատ սիրուհիներ, սակայն 79 տարեկանում ամուսնացել է իր 2-րդ կնոջ՝ 27-ամյա Ժակլին Ռոքի հետ։

Պիկասսոյի սիրելիներից շատերը ստացել են հոգեկան խանգարումներ և իրենց կյանքին վերջ են տվել ինքնասպանությամբ: Պիկասսոյի համար գոյություն ուներ կանանց 2 տեսակ ՝ ատվածուհիներ և լաթի կտորներ: Սկզբում բոլորն էլ աստվածուհիներ էին, բայց ոչ երկարատև, բավական էր կինը հիվանդանար կամ հղիանար, նրա հետաքրքրությունն անմիջապես կորում էր: Ինչևէ, Պիկասսոյի նման մեծություններին ներելի է ամեն բան:

#!

Կանանց մեջ Պիկասսոն գնահատում էր գեղեցկությունը և հարաբերական երիտասարդությունը: Սովորաբար նրա կանայք և սիրուհիները դառնում էին նրա բնորդուհիները: Պիկասսոյի առաջին հրապուրանքը Մադլեն անունով մի կին էր, որ հետ նա ծանոթանում է Փարիզում: Մադլենը հաճույքով կեցվածք էր ընդունում և բնավ դեմ չէր 2 ամիս սդուդիայից դուրս չգալուն, քանզի նա կոշիկ չուներ, իսկ Պիկասսոն ՝փող: Հետագայում Մադլենն ասել է, որ Պաբլոն նրան պահել է իսկական ճգնավորի պես :

 Ժամանակին Պիկասոն հարցաքննվել է ոստիկանության կողմից ՝ լեգենդար «Մոնա Լիզա» կտավի գողության գործով։ Երբ Լեոնարդո դա Վինչիի գլուխգործոցը 1911թ. անհետացել է Փարիզի Լուվրից, Պիկասոյի «ընկեր», պոետ Գիյոմ Ապոլիներն իրավապահներին մատնացույց է արել նկարչին։

 Պիկասոյի առաջին ցուցահանդեսը տեղի է ունեցել անձրևանոցների խանութի հետևի սենյակում, երբ նա ընդամենը 13 տարեկան էր։

 

. Պիկասոն, ի տարբերություն մնացած բոլոր նկարիչների, առաջին տեղն է գրավում՝ գողացված կտավների թվով։ Նրա ստեղծագործություններից 550-ը գտնվում են գողացված կտավների ցուցակում։

Քչերին է հայտնի, որ Պիկասոն նաև գրող է եղել։ Նրա գրչին է պատկանում մոտ 300 պոեմ և 2 պիես։

Երբ Պիկասոն լույս աշխարհ է եկել, մանկաբարձուհին մտածել է , թե նա մահացած է։ Սակայն Պիկասոյի կյանքը փրկել է նրա քեռին, ով այդ պահին սիգարի ծուխը փչել է նորածնի դեմքին, ով անմիջապես արձագանքել է։ 

Նա մահացել է 1973 թ ապրիլի 8 ին.. և նրա վերջին խոսքերը եղել են .
 Պ«Խմեք իմ, իմ առողջության կենացը, դուք գիտեք, որ ես այլևս չեմ կարող խմել»։ Նկարիչը մահացել է իր կնոջ՝ Ժակլինի հետ ընթրիքի հրավիրած հյուրերին զվարճացնելու պահին։