Պարզ է, սիրում եմ քեզ...

Մի բանաստեղծություն, որ հիացրեց ինձ

ՊԱՐԶ Է, ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ

Եթե սոսկում եմ ես, որ էլ քեզ չեմ տեսնի,

Եթե անմիտ կյանքն է ուղեղիս մեջ զնգում,

Եթե ամբողջ գրշեր խենթանում եմ անքուն,

Եթե կասկածն է սև ճմլում սիրտս գաղտնի,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ:

Եթե քո մասին եմ ես մտածում հավետ,

Եթե կուռքն ես օրվա երազներիս բոսոր,

Եթե իմ մարմինն է վառվում մարմնիդ բոցով,

Եթե տագնապում եմ, թե խաղում ես ինձ հետ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ:

Եթե քեզ տեսնելիս զգում եմ դող ու ցուրտ,

Կտրվում է շունչս, և արյունս սառում,

եթե խորունկ վիշտն է նվազեցնում հեռուն

Եվ այն ցավը, որ մերթ պատճառում ես անփույթ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ:

Եթե վիճում են իմ սիրտն ու միտքը անվերջ,

Կորած քսան տարիս քեզնով եմ ետ բերում,

Եթե հերիք է ինձ մերթ նայվածքդ հեռու,

Որ լավագույն օրվա հույսն է ծնում իմ մեջ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ:

Եթե խորհում եմ, թե վերջը սկիզբ է գուցե,

Եվ մորմոքում, որ դու անտարբեր ես այնքան,

Եթե սիրո խոսքեր տառապում են անձայն,

Քանզի արգելված է նրանց տալ ձայն ու ձև,

Պարզ է, սիրում եմ քեզ,

Պարզ է սե՛րս խորունկ:

Այս բանաստեղծությունը գրել է մեր հայրենակից Շառլ Ազնավուրը: Տաղանդավոր մարդը տաղանդավոր է ամեն ինչում  

Եվ ներեցեք, եթե կրկնվում եմ...