Մայրիկ

Մամա: Ամենագեղեցիկ  բառն աշխարհում:

 Մեր կյանքն առանց նրա անհնար է պատկերացնել : Մեր կյանքում արտաբերած եթե ոչ ամենաառաջին, ապա երկրոդ բառն հենց<< մամա>> է եղել :

Մայրիկի ձեռքերը ամենաբարի ու քնքուշ ձեռքերն են , ամեն ինչ կարող են անել : Մայրիկի սիրտը ամենահավատարիմ և ամենազգայուն սիրտն է ,նրանում երբեք չի մարում սերը : 

Մոր սերը                                         

Մի անգամ բազմազավակ մորը հարցրեցրին իր երեխաներից ում է ամենից շատ սիրում:

Եվ նա ժպտալով պատասխանեց.

-Լսեք մոր սիրտը .

Իմ սիրելի որդին , որին ես կտամ հոգիս և սիրտս

Նա է , ով դեռ հիվանդ է և չի առողջացել

Նա է, ով դեռ ճանապարհին է և չի վերադարձել տուն

Նա է , ով դեռ հոգնած է և չի հանգստացել

Նա է, ով դեռ սոված է և չի կշտացել

Նա է, ով դեռ ծարավ է և չի հագեցել

Նա է, ով դեռ անգործ է և չի գտել աշխատանք

Նա է ով դեռ փեսացու է , բայց դեռ չի ամուսնացել

Նա է , ով երդվել է , բայց դեռ խոստումը չի կատարել

Նա է, ով դեռ պարտք է և դեռ չի վճարել

Նա է , ով դեռ լացում է և չի հանգստացել

Եվ արդեն տխուր ձայնով վերջացրեց.

-Նա է, ով ինձ լքել է , և դեռ չի վերադարձել:

Մոր ձեռքերը

Այս ձեռքերը՝ մո'ր ձեռքերը,հինավուրց ու նոր ձեռքերը..

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..
Պսակվելիս ո'նց են պարել այս ձերքերը
Ի'նչ նազանքով,երազանքով:
Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..
Լույսը մինչև լույս չեն մարել այս ձեռքերը:
Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,նրա արդար կաթով սնվել:
Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..
Զրկանք կրել, հոգս են տարել այս ձեռքերը,
ծով լռությամբ,
համբերությամբ:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..
երկինք պարզված սյուն են դառել այս ձեռքերը,
Որ չփլվի իր տան սյունը,

որդին կռվից դառնա տունը:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..
մինչև տատի ձեռք են դառել այս ձերքերը,
այս ձեռքերը՝ ուժը հատած,
բայց թոռան հետ նոր ուժ գտած..

Քար են շրջել, սար են շարժել այս ձեռքերը..
Ինչեր, ինչե՜ր, ինչե՜ր չարժեն այս ձեռքերը՝

Նու՜րբ ձեռքերը,
Սու՜րբ ձեռքերը:

Եկեք այսօր մենք համբուրենք որդիաբար,
մեզ աշխարհում ծնած- սնած,
մեզ աշխարհում շահած-պահած,
մեզնից երբեք չկշտացած,
փոշի սրբող, լվացք անող,
անվերջ դատող, անվերջ բանող
այս ձերքերը:
Թող որ ճաքած ու կոշտացած,
բայց մեզ համար մետաքսի պես
Խա՜ս ձեռքերը... 
                            Պարույր Սևակ