Տխրություն

Ինչու եմ մենակ,ինչու եմ տխուր, 

Ինձ հարցնում են ծանոթ- անծանոթ, 

Ինչի համար եմ լինում ամենուր, 

Ինչի եմ հաճախ՝ նույնիսկ անամոթ:

Բոլորն ուզում են՝ որ սիրտս բացեմ, 

Որ տեսնեն թե ինչ գաղտնիք կա պահված, 

Չեմ ուզում նրանց աչքերը լցնեմ՝ 

Ինչպես իմ սիրտն է արցունքով լցված:

Ոչ ոք չգիտի ինչ կա իմ սրտում, 

Միայն դեմքիս են նայում ժպտացող, 

Ինչի համար եմ ես հաճախ տխրում, 

Ինչու են հաճախ աչքերս լացող:

Ինչ կա իմ հոգում ՝ ոչ ոք չգիտե, 

Չի էլ իմանա ոչ ոք այդ մասին, 

Այդ մասին միայն իմ սիրտը գիտե, 

Եվ ես ու ինքն ենք տանջվում միասին: