Ճանապարհորդություն դեպի անհայտություն (Գլուխ 2 մաս 1)

Որոշեցի այս գլուխը գրել մասերով,որպեսզի հետաքրքրությունը Ձեզ չսպանի:

Ես կարող է,էլ չշարունակեմ այս գիրքը:Ինչու՞:Քանի որ չունեմ ֆաներ,որոնք ամեն օր անդադար կսպասեն շարունակությանը,որոնք ամեն օր կգրեն իսկ երբ է լինելու շարունակությունը:Կար այդպիսի մի աղջիկ,որը ամեն օր ցանակնում էր իմանալ,թե ինչ է լինելու հետ:Ցավոք,նա հեռացել է և էլ չի մտնում,ավելի ճիշտ ջնջվել է:

 Հաջորդ օրը,քնից արթնանալով տեսա դռան մոտ ճամպրուկներ:Ճիշտն ասած շատ էի զարմացել:Հանկարծ լսեցի Կլեռի և Ջեյմսի խոսակցությունը,այստեղից հասկացա,որ նրանք պիտի մեկնեն Անգլիա:

Կլեռը և Ջեյմսը եկան ու համբյուրեցին ինձ,Ջեկին,Քեյթին:Նրանց գնալուց,մի քանի րոպե անց ես հասկացա,թե Գենգ Լարսենը ինչ էր անում մեր տանը:Պարզվում է նա հոգ էր տանելու մեր մասին,մինչև նրանց վերադառնալը;

Արդեն կեսօր էր,մենք բոլորս նստած էինք մի սեղանի շուրջ:Տիրում էր սարսափելի լռություն:Իմ ձայնը վերջ տվեց այդ լռությանը.

-Գենգ Լարսեն,ի՞նչ գյուտ էիք դուք արել:

-Ես հայտնագործել էի մի սարք,որի օգնությամբ կարելի էր հայտնվել մի երկրում շատ հազարամյակներ առաջ:

-Օ՜,իսկ այդ ճանապարհորդությունը անվնա՞ս է,-հարցրեց Քեյթը:

-Իհարկե,ես մեծ հաշվարկներ եմ արել և փորձարկել եմ այդ սարքը,բայց ոչ ոք չէր հավատում:Նրանք փակեցին իմ լաբորատորիյան,ինձ խենթ անվանելով,-պատասխանեց Գենգը հուսահատված:

-Իսկ դուք կարո՞ղ եք ստեղծել այդպիսի սարք,-հարցրեցի ես:

-Ես այդ սարքի ստեղծելուն նվրրել էի,ողջ իմ կյանքը;Դրա համար շատ երկար ժամանակ է անհրածեշտ:Մի րոպե,դուք հանճար եք,ինչպե՞ս ես կարող էի մոռանալ դրա մասին:

-Ի՞նչ,-շփոթված հարցրեցի ես:

-Ես այդ սարքի հետ զուգահեռ ևս մի սարք էի ստեղծել:Զգում էի,որ մարդիկ ինձ կհամարեն խենթ,իսկ պետությունը կոչնչացնի իմ գյուտը:

-Որտե՞ղ է հիմա գտնվում այդ սարքը,-հարցրեց Ջեկը մեծ հետաքրքրությամբ:

-Իմ լաբորատորիայի գաղտնի սենյակում:

Այդ ասելով,նա վեր կացավ տեղից,մտքերով և ինքը իր հետ խոսելով ուղևորվեց դեպի լաբորատորիյա:Մենք գնացինք նրա հետևից: