Ընդհունիր ինձ (Մաս 2)

Մաս 2

Արդեն անցել է մի քանի ամիս: Ալիսան իր նոր ընկերների հետ ամեն օր նոր զվարճանքներ է գտնում ու սկսում զվարճանալ,դե իհարկե առանց հոր իմացության :

Հերթական անգամ Ալիսան տանից գաղտնի դուրս գալուց վթարի է ենթարկվում: Մեքենայի ղեկին մի տղա է լինում արագ հասցնում է հիվանդանոց:Մի քանի ժամ հետո արդեն բոլոր իր ընկերները և իհարկե հայրը լինում են իր մոտ :

-Աղջիկս ,բայց դու քո սենյակում էիր ինչպես այդպես եղավ?

-Ես քեզ ամենինչ տանը կբացատրեմ…

-Կներեք կարելի է ,-ժպտալով ներս մտավ Էվելինան

-Ինչ ուրախ եմ քեզ տեսնել

Հարը լքում է պալատը : Ընկերուհիները սկսում են զրուցել:

-Գիտես մի հրաշք մեքենայի տակ եմ ընկել:

-Դու գիժ ես , չասես ինադու ես արել

-Եթե անկեղծ չէ , բայց եթե իմանայի ղեկին այդքան սիրուն տղա է հաստատ իանդու կընկնեի :

Սկեսցին ծիծաղել ներս մտավ վթարի ենթարկողը:

-Կարելի է?

-Էյյ.Ալեն Դու այստեղ ինչ ես անում?

-Դուք ծանոթ եք

-Իհարկե մերոնցից է , միայն չասես որ նա է քո ասած այն սիրուն տղան

Ալիսան կարմրելով ցանկացավ հասկացնել ,որ լռի ,սակայն տղան դա զգալով ծիծաղելով պատասխանեց

-Բարև ես Ալենն եմ , կներես չէի տեսել քեզ , մի քիչ ալկոհոլի ազդեցության տակ էի դրա համար էլ այդպես ստացվեց :

-Բան չկա, մի րոպե ասացիր Ալեն?

-Հա ,խի?

-Մի բան ասեմ կծիծաղեք,բայց ես երդվում եմ մի քանի ամիս առաջ տեսել եմ այս դեպքը իմ երազում,,,

-ՈՒրեմն Ալենը քո երազների ասպետն է

Եթե բժքույրը ներս չմտներ նրանք երկար դեռ կզրուցեին: Նրանք փոխանակվեցին հեռախոսահամարներով և գնացին: Ալիսան մնաց հոր հետ մենակ:

Հաջորդ առավոտ դուրս գրեցին Ալիսային: Տուն հասնելուն պես Ալիսան անընդհատ փաղչում էր հորից,սակայն եկավ պահը :

-Ուր ես գնում ?

-Խանութ

-Այդ երբվանից ես առանց ինձ տեղյակ պահելու գնում ինչ-որ տեղ:

-Հայրիկ ուղղակի խանութ եմ գնում,ինչ է չի կարելի

-Այստեղ դա կարևոր չէ, միայն չասես այն օրնել կեսգիշերին որոշել էիր գնալ խանութ

-Պապ էլ չի կրկնվի

-Հուսով եմ

-Դե իհարկե ինձ չի կարելի ոչինչ

-Ովքեր են քո ընկերները որտեղից ես ճանաչում

-Հաայրիկ խնդրում եմ վերջացրու նրանք իմ հարազատներն են ես նրանց հետ զգում եմ ինձ այնպես ինչպես դեռ երբեք չեմ զգացել:

-Նրանք ինձ դուր չեն գալիս

-Ին ձ էլ շատ բաներ դուր չեն գալիս:

Բարձր գոռգոռալ բարձրացավ սենյակ ,դուռն էլ շրխկացրեց իր ետևից: Նստեց համակարգչի առջև ու այդպես էլ մնաց մինչև լուսաբաց : Պատուհանից ներս մտավ Էլիսան հետևից էլ Մանեն: Մանեն Ալիսայի նոր ընկերներից էր:

-Ում են պետք այդ անպետք դասերը: Մի առաջարկ ունեմ գնանք կասեմ,-առաջարկեց Էլիսան

-ՕՕՕՕ ոչ ,միայն չասես…

-Կասեմ ,ինչ է չեք ուզում?

-Գնացինք:

Աղջիկները որոշել էին գնալ մի տեղ և մի քանի ընկերների հետ ծխել ծխախոտ: Ալիսան դեմ էր սակայն եթե ասեր այդ մասին կմտածեին թե վախենում է:

-ԵՍ առաջինն եմ տվեք ինձ այդ ծխախոտը :

Ու նրանց մոտ դարձավ դա սովորություն:Ամեն առավոտ գնում էին ծխելու,իսկ հետո դասերի փոխարեն գնում ինչ-որ տեղ սկեյթ քշելու կամ ինչ-որ թղթախաղեր խաղալու:

Անցան մի քանի ամիսներ: Նա 12 դասարան էր, այսինքն իր վերջին տարին: Բացակայելու համար ,երբ ուզում էին զանգել տուն, Ալիսան սխալ համար էր տալիս և հոր փոխարեն խոսում էր Ալենը,որը այդ ամիսների ընթացքում Էլիսայի հետ միասին դառել էին նրա ամենաամենաները:

Արդեն Ալիսան տվել էր իրեն շատ ազատություն : Սենյակում ծխում էր , խմում նաև երբեմն ինչ-որ անհասկանալի համբեր ընդունում : Նրա համար տան դուռը դառել էր իր պատուհանը: Էլիսան շատ անգամներ մնում էր Ալիսայի սենյակում:

Մռայլ օր էր Ալենը իրենց տանը ընթրիք էր պատրաստել: Ալիսան չգիտեր այդ մասին:

-Ներս մտիր

-Իսկ ուրեն մնացած աղջիկները?

-Չկան,իսկ հիմա աչքերտ փակիր

-Ինչ է անակնկալ?

-Այո,-մոտեցնելով սեղանի մոտ ասաց Ալենը,-իսկ հիմա նայիր

-ՕՕՕՕ ինչ սքանչել է ումես հրավիրել

-Քեզ

-Ինձ?

-Այո,ես ուզում եմ խոստովանել ինչ մենք հանդիպել ենք ես քեզանով տարված եմ,, Դու այն աղջիկնես ով ինձ պետք է . Դու մտածում այնպես ինչպես ես,դու իմ երկրորդ կեսնես

-ՀԱՀԱՀԱՀԱՀ ԻՆչքան ժամանակ ես ծաղսել անգիր անելու համար

-Դե մի քանի ժամ

-Ես շուտվանից գիտեյի, ու ինձ թվում էր ,որ դու էլ գիտես իմ զգացմունքների մասին

-Ես գաղափար չունեի

-Լավ կսարչի հիմա պատրաստածտ:

Իրենց միացան մի շարք աղջիկներ ու տղաներ: Սկսվեց իսկական խնջույք բոլորը խմում էին ծխում:

Ալիսան շատ ուշ վերադառնալով տուն տեսնում է հորը ուշագնաց վիճակում :Նստում է ղեկին ու շտապում է հիվադանոց: Չգիտեմ ինչ է կատարվում Ալիսայի հետ բայց նա մեքենան վարում է ուղիղ դեպի ձորը : Նրանց բաղտը բերում է ,որ մեքենան կանգ է առնում անդունդին շատ մոտ մի ծառի մոտ:

Ամբոջ մեքենան ջարդ ու փշուր է լինում :Արյունը ցփնում է ապակիներին: Մի քանի ժամ հետո գալիս է շտապ օգնությունը : Ալիսային մի կերպ ետ են բերում աշխարհ ,իսկ հայրը մահանում է : Ալիսան Իրեն է մեղադրում հոր մահվան մեջ : Նրան մխիթարում են իր ընկերները սակայն իզուր ոչինչ չի օգնում :

Ալիսան մնում է որբ…