Մ՜ի Գնա (Վ.Պ-մաս 6-րդ )

 Սա իրական պատմություն է, գրված մի իրական անձի խոսքերից: Սակայն, իմ զրուցակիցը խնդրել է չբացահայտել իր անունը եւ որոշ մանրամասներ պահել գաղտն: Նա բժիշկ է, ով անցել է երկու պատերազմի միջով՝ Հայրենական եւ կորեական: Մենք նստել էինք մի փոքր, հարմարավետ սենյակում, եւ նա ինձ պատմում եր հետաքրքիր, պատմություններ: Նա հավեսով պատմում էր տարբեր պատմություններ և ուրախանում էր դրանք հիշելով, և հանկարց նա հիշեց մի պատմություն, որը նրան տխրեցրեց և գցեց մտածմունքների մեջ:

-Դա պատերազմից առաջ էր: Ես պարզապես ավարտել էի բժշկական համալսարանը, և ինձ ուղարկել էին աշխատանքի հարավ ՝ ղազախական տափաստաններ: Աշխատում էի մի փոքր տարածքում ՝ որպես սրտի վիրաբույժ , բայց երբեմն փոխարինում էի պաթոլոգանատոմին:  

 Այդ օրը ես չէմ մոռանա մինչև կյանքիս վերջ, շատ պացիենտներ ունեի և շունչ քաշելու վայրկյան չունեի: Ինձ մոտ եկավ սանիտարը և ասաց, որ շտապ դեպք է պատահել՝  բերել են մի տղամարդու, որին կայծակը խփել է և սպանել, պետք էր շտապ դիահեռձել: Իմ կոլլեգաները նայեցին և ասացին որ տղամարդը հաստատ մահացած է: Բարեկամները շտապում էին՝ ճանապարը երկար էր ու ժամանակատար: Հենց այդ վայրկյանին ես վերցրեցի ֆուրունկուլը և չէի կարող հեռանալ սենյակից: Ասացի որ կմոտենամ մի քանի րոպեից, կանչեցի բուժքրոջը ասացի որ գործիքները պատրաստի, իսկ ես շուտով կմոտենամ: Արդեն ես ուզում էի դուրս գալ սենյակից և հանկարց մի շշուկ լսեցի, նա ինձ ասում էր Մ՜Ի ԳՆԱ: Ես շրջվեցի, նայեցի չորս կողմս մարդ չկար, իսկ բուժքույրը վիրահատարանում էր: Վայրկյանական բերեցին մի պացիենտի ծնկի բաց կոտրվածքով, ես անհապաղ պետք է օգնություն ցուցաբերեի: Երբ իմ ետեվից կրկին եկավ սանիտարը ես զբաղված էի : Վերջացնելուց հետո կրկին ինձ լսվեց Մ՜Ի ԳՆԱ, կրկին մարդ չկար բացի պացիենտից, բայց նա անգիտակից էր: Արդեն ուզում էւ մտնեի դիահերձարան, բայց կրկին մի պացիենտ բերեցին սուր առնահոսությամբ և ես նորից պետք է օգնեի: 

 Իմ կաբինետ մտավ սանիտարը ես ասաց, որ գլխավոր բժիշկը կատաղած է: Ես ասացի, որ վերջացրել եմ և շուտով կգնամ դիահերձարան: Մոտենալով դռանը ես կրկին լսեցի այդ ձայնը Մ՜Ի ԳՆԱ: Եվ ես որոշեցի, որ ամեն գնով չէմ գնալու դիահերձարան: Մնացի կաբինետում: Մի քանի րոպե հետո եկավ կատաղած գլխավոր բժիշկը և ասաց, թե ես ինչու չէմ գնում և դիահերձում այդ մարդուն ինչին ես պատասխանեցի, որ շատ պացիենտներ ունեմ հեռթը խեղտում է ու խորհուրդ տվեցի, որպեսզի թերապեվտին կանչեն՝ թող դիահերձի: Գլխավոր բժիշկը կանչեց թերապեվտին և տարավ դիահերձարան:  

 Քսան րոպեից սկսվեց դիահերձումը: Եվ տեղի ունեցավ սարսափելին, կոլլեգաց սղոցեց կրծքավանդակի ոսկորները հանեց դրանք, սկսեց կտրել թոքերից մեկը և հանկարց մահացածը վերթռավ տեղից, արյունը ցպնելով և գոռալով գցվեց կոլլեգաից վրա: Վախեցաց կոլլեգաց վազելով եկավ մոտս և ասաց, որ արագ գնամ դիահերձարան տղամարդը ողջ է, փրկեք նրան: Ես վերցրեցի գործիքներս և վազեցի այնտեղ, բայց արդեն ուշ էր տղամարդը ընկած էր գետնին՝ արյան մեջ էր ամբողջովին: 

Կոլլեգաիս դատեցին 16 տարի ազատազրկման՝  չմտածված սպանության համար, 3 տարի անց նա կախվեց բանտում, իր իսկ կտորէ գոտիով: Իսկ ես մինչ այսոր չգիտեմ թե ինչը կամ օվ ինձ փրկեց, պահապան հրեշտակը, թե ինտուիցիան.- պատմելուց հետո նա խաչակնքվեց և գնաց քնելու, իսկ ես մնացի միայնակ մտածելու թե ինչը նրան փրկեց.....

Սա ինձ պատմել է մի ռուս պապիկ, դեպքը տեղի է ունեցել իր ծանոթի հետ: 

Հա մոռացել էի յա սնովա սվամիիիիիիիի