Աշնան քրքրած հուշերը

Կյանքի իմաստը ինչքան պարզ է թվում ... ինչքան բաներ էին մոտիկ ու շոշափելի թվում ... Աշուն է անձրև, քամին հիշեցնում է մեր խենթությունրը , հիշում ես նույն էին երազանքները նույն էին դարձել մեր բառերը մեր միմիկաները:Պտտվում էինք երգի ներքո ես համբյուրում էի քո քաղցր շուրթերը ու այս անձրևը ու այս սառը եղանակը ինձ հիշեցնում է քո ջերմ հայացքը ու քո ջերմացնող խոսքերը: Իմ երազ որ կորավ, արթնացա չքվեց վերացավ ու աշունը այս խենթ ոսկեզօծ աշունը նորից հիշեցնում է մեր անցաց հուշ դարձաց ու հեռացած քաղցր օրերը : Բայց արի մեկ էլ փորցենք , չէ արի նորից սկսենք , լռենք թեկուզ մի խոսիր որ ոչ ինչ չփչացնես , արի գրկենք ու թեկուզ մեր մտքերում իրար սեր խոստովանենք ես հավատում եմ, իսկ դու ... Դու ... հիմա ուղղակի մի հոդ մի դերանուն, իսկ ժամանակին հենց Դու, որ ամենինչ կարացար տակն ու վրա անես ու հենց Դու էլ սաղ կյանքիս իմաստը փողես , հա շատ բան հասկացրեցիր ինձ... 

 Տաք վառվում է կրակը իսկ Աստղերը վառվում են ու լույսնի լույսից թաքնվում են ոմանք գնահատում են գեղեցկությունը, իսկ ովանք էլ սպասում են ընկնելուն որպեսզի երազանք պահեն ... Չէ բայց իմ երազների երկիրը ինչ դատարկ է առանց քեզ ինչ անիմաստ է օրը երբ որ սկսվում է առանց քեզ ,չէ արի ուղղակի խոսենք լուռ մնալուց հոգնել եմ , կամ լռենք բայց ջերմ համբյուրից ու գուցե դու մոռացել ես մեր գունավոր նկարները մի քիչ խամրել են մեր ստեղծած պատկերները , բայց ես պահել եմ  մեր խենթություները ու ինչքան հեշտ էր թվում այս կյանքը ու ինչքան մոտիկեին թվում աստղերը ու քամին երգում էր ու մերն էր գիշերը հեշտ էր ամեն ինչը ու Աշունը այս ծանոթ աշունը հիշեցնում է Մեզ... Ինձ ու Քեզ . . . Քեզ իմ սիրելիս , որ հիմա կուզեմ Աշնան ցրտին Գարնան արև պարգևեմ ... Ու հիմա , հա հենց հիմա կուզեի կողքիս գաս նստես հա հենց ստեղ պատուհանի դիմաց լսենք քամու երգը նայենք ոսկեզօծված ծառերին ու տերըները հաշվենք ընկնող կամ գնանք քայլենք տերևների մեջով ժպտանք աղմուկից չորացաց տեևների ձայնից...

 Իսկ հիմա քայում եմ մտախոհ փնտրեւմ եմ քո դեմքը այս օտար քաղաքում անցորդների մեջ օտար ու սառը...