Հանդիպում (Մաս 4)

Նստեցինք հրթիռի մեջ և կապեցինք ամրագոտիները : Ինձ վստահված էր ամենակարևոր դերը ՝ հետազոտումը: Երբ մենք հասնեինք Մարս, փոքր հռթիռով ես միայնակ  պետք է վայրեջք կատարեի և 2 օր հետազոտուկ կատարեի: Սակայն ինչ իմանաս թե ինչ կլինի հետագայում ...

Ընթերցողին չձանձրացնեմ մեր թռիչքի  անհետաքրքիր մանրամասներով , այլ միանգամից անցնեմ առաջ: Երբ Մարս հասնելուց մնացել էր 800 կմ  ես կապ հաստատեցի  տիեզերագիտության կայանի հետ և հայտնեցի նրան, որ հեռակառավարման միջոցով հրթիռը դադարեցնի իր թռիչքը և արձակի փոքր հրթիռը, որով ես մեկնելու էի Մարս: Ես արդեն առանձնացել էի հրթիռում , երբ տեսա ,որ <> զրնգում է : Ես միացրի այն և տեսա Արամին .

-Ողջու՜յն  :

-Բարև , ինչպե՞ս ես,-հարցրեց Արամը:

-Ինչպե՞ս կարող է լինել այն մարդը , ով  Մարսից գտնվում է 800...700 ...արդեն.... 600 կմ հեռավորության վրա:

-Դե պետք է հրաշալի լինի , քանի որ հետաքրքիր անակնկալներ են սպասվում ձեզ: 

-Դե իհարկե , դուք կօգնեք մեզ զարգացնել մեր տեխնիկան :

-Լավ Արամ, ես  վայրեջք եմ կատարում  , դու ինձ միայն ասա, թե ինչպե՞ս ձեզ գտնեմ:

-Մենք քեզ կգտնենք ընդամենը 5 րոպեի ընթացքում :

-Դե սպասում եմ,- ժպտալով պատասխանեցի ես:

Երբ ես ոտք դրի Մարսի վրա  սիրտս սկսեց բաբախել շատ արագ : Ես առաջինն մարդն էի ,ով ոտք է դրել Մարսի վրա :  <>: 

Ես վերցրի Մարսի վրայից մի քար և  սկսեցի  ուսումնասիրել , այդ ընթացքում մի սառը ձեռք դիպավ իմ ծոծրակին, ես  միանգամից վեր թռա տեղիցս և արդեն ցանկանում էի իմ բռունցքների հուժկու ուժը ցուցադրել, երբ տեսա Արամի դեմքը , որի վրա լայն ժպիտ կար :Նա մի պահ այնքան հարազատ թվաց ինձ, որ ցանկանում էի գրկել և համուրել նրան:  Ես առաջին մարդն էի , ով հանդիպել էր մարսեցու:

-Իսկ ու՞ր են Մարսի վրա գտնվող երկրները, քաղաքները և գյուղերը :

-Մենք միայն մի քաղաք ունենք, սակավ բնակչությամբ , բայց մենք խաղաղ ենք և խելացի , մենք  ստեղծում ենք մեր տեխնոլոգիան և զարգացնում այն:

-Իսկ դա մեր թույլ կողմն է, մենք խաղաղ չենք , մենք անընդհատ հակամարտում ենք, մենք էլ ենք խելացի բայց մեր պառակտումը մեզ թուլացնում է:

- Լավ , նստիր իմ օդանավը , մենք պետք է գնանք :

Մարսի քաղաքը պաշտոնապես անվանված էր <>: Հետաքրքիր տեսք ուներ այն : Նրա մեծ մասը գետնի տակ էր :

Մենք ներս մտանք խողովակներից մեկով և վերելակով իջանք ցած : Երբ դուռը բացվեց , ես հիացմունքից բացականչեցի .

- Հիասքա՜նչ է:

Արամը միայն ժպտաց և պատվիրեց հետևել իրեն... 

                                                                                                           (Շարունակելի...)

Մարտահրավերը նետում եմ Վեն-ին , իրա գրածները շատ եմ սիրում: