Չեկար...

Սովորական օրերի պես մի օր է,

Միայն թե դու չկաս...

Ամբողջ քաղաքը լուսավորված է,

Իսկ երկնքում լիալուսին է,

Բայց լիալուսինը այսօր ինձ խաբեց

Եվ դու չեկար...

Ես սկսեցի գրել

Եվ հանկարծ տողերս քեզանով լցվեցին

Եվ ամեն տառը դու դարձար...

Լիալուսինը մեղավոր էր արդյոք,

Որ չեկար դու ?

Քաղաքի լույսերը մարեցին

Եվ ամեն բան լռեց...

Տեսնես արևածագը քեզ ինձ մոտ կբերի

Չիմացվածս....