ԳԱՐՈՒՆ

Մի աղջիկ տեսա. նրան եմ սիրում,

Հարցրի անունը նա ասաց. <<Գարուն>>

Զարմանում եմ ես...

Այդպիսի անուն,

Ու այդ օրվանից քունս չի տանում...

Անցավ մեկ տարի ու կրկին տեսա.

Երազիս աղջիկ անունդ ասա.

նայեց ու լռեց, ժպիտն էր խոսում,

Կարծես կարկաչող գետակ էր հոսուն,

Բուրում էր կարծես կարմիր բարդենի՝

Կանաչ աչքերով չքնաղ մի փերի,

Նայեցի նրան, քարացա մի պահ

Կարոտ իմ սիրտը երգել ցակացավ,

Անուշիկ աղջիկ՝ ամենից սիրուն,

Անունդ ասա,

նա ասաց՝ Գարուն...