Թոփ հեղինակներ

Copy SMS

Բացել կարդալու ռեժիմը

Բաց նամակ փակ աչքերի համար

Բաց նամակ փակ աչքերի համար - հատված, միտք

 


Սպիտակ թուղթ…և սկսվեց քո ուղին…գրիչը որքան քեզ ցանկանում է վանկատել, դու նոր վանկ ես ստեղծում ու անցնում առաջ: Բութ նշանով հարվածում ես բառերին, բացականչականով թռչում ես բազմակետերի վրայով…ինքդ քո առաջ հարցեր ես ստեղծում…ու... պատասխանները գտնում մի ակնթարթում, ժամանակի ընթացքում…. ստորակետները կորցնում են քո հետքերը…իսկ վերջակետը պարզապես դուռ է հանդիսանում, որ քո հետևից չգան ու քեզ չգտնեն…դու փակում ես դռները ու փախչում քո իսկ ընտրած ճանապարհով…մինչև որ հասնում ես թղթի վերջը…ու դու սկսում ես լացել, արցունքներդ ի ցույց դնել բոլորին…. Որ այդքան ճանապարհ անցնելով հասել ես վերջին կետին ու դրանից այն կողմ ճանապարհ չկա… և փաստորեն, դուրս է գալիս, որ այդքան ժամանակդ, պայքարդ իզուր էր... Քանի որ վերջակետ ես դրել քո անցած ուղիների վերջում, չկա ետ ճանապարհ…. և քեզ մնաց միայն ու միայն վերջին կետադրական նշանը՝ վերջակետը:

Ցունամի
24.08.2016թ.

Ցունամի
10

2

1089

  • Լռության Ճիչ
    2017-03-30 23:09:16
    <<Երևանն իմ աչքերով կամ Երևանի 4 հրաշալիքները>> Միշտ երազել եմ մտովի զբոսնել ինչ-զոր մեկի հետ Երևանի այն 4 վայրերով, որ երևի հաճախ են եղել, բայց չեն զգացել ու տեսել ամենն, ինչ ես տեսնում ու զգում եմ: Ես չեմ ճանաչի այդ մեկին, բայց կցանկանամ կիսվել… Մեր հանդիպումն կսկսվի Կասկադում` Ա. Թամանյանի արձանի մոտ: Ես կլինեմ ծաղիկը ձեռքիս սպասելով, ու ողջույնս կլրացվի ժպիտովս, իսկ աչքերիս փայլը քո ջերմությամբ: Եկ քայլենք դեխի աստիճանները: Ընթացքում ես կպատմեմ ինչ-զոր զավեշտալի մի պատմություն, իսկ դու` կլսես այն: Միգուցե և ժպտաս: Մենք կբարձրանանք դեպի վեր, ու ես կխդրեմ հանգրվանենք Կասկադի երրորդ և չորրւրդ հարկերի արանքում գտնվող երեք խաչքարերի պատվանդանին: Կխնդրեմ, որխիսզի փակես քո աչքերդ ու… Սա իմ սիրած վայրն է: Այստեղ ես լինում եմ օրվա մեջ գոնե 5 րոպե: Այստեղ ես մտածում եմ, ստեղծագործում, երգում, ժպտում, արտասվում, գոռում, բարկանում, հանգստանում, սիրում և ատում… Սա իմ զգացմունքների վայրն է: Հետո կխնդրեմ բացել քո աչքերը: Մենք մտովի կթափառենք երևացող շենքերի տանիքներին, կնայենք ներքևում մարդկանց` փորձելով հասկանալ ներկայիս հոգեվիճակն, թե ինչ են ապրում, ինչ են զգում նրանք այժ, կճանապարհենք արևին… Այստեղից ամեն հեռավոր կետ քեզ մոտիկ է թվում, ամեն ինչ` հնարավոր: Այո, սա Երևանի առաջին հրաշալիքն էր, դու գուշակեցիր: Հետո միասին կիջնենք ներքև, կքայլենք դեխի Մ. Սարյանի այգու հետին մասում գտնվող երկու դալանները: Այստեղ կխնդրեմ ունկնդրել քաղաքի եռուզեռ աղմուկին, հետո` կհրավիրեմ դեպի դալանի հակառակ կողմում գտնվող բակը: Հասնելով բակ` դու ինքդ կասես, որ սա Երևանի երկրորդ հրաշալիքն է. այստեղ լռություն է, կատարյալ լռություն: Անգամ, երբ շարժիչ են գործադրում միևնույն է այստեղ լռություն է: Ցույց կտամ լիալուսինը, որ լողում է տանիքների վրայով: Այստեղ ես գրեցի իմ <<Դղյակ երգս>>: Մենք կքայլենք բակի մյուս կողմ` դուրս գալով Թումանյան, Սպանդարյան փողոցների հատման խաչմերուկը ու կքայլենք դեպի փոքրիկ Սպանդարյան փողոց: Այս փոքրիկ փողոցն ինձ է հիշեցնում հին հայկական և անգլիական ոճերի համադրությամ մի խորհրդավոր վայր: Ես կվերցնեմ քո ձեռքն, կդնեմ շենքերից մեկի քարին ու կխնդրեմ նայես վեր: Գիտես ինչեր են տեսել այս քարերն, ինչ պատմություն ունեն?? Ձյուն, անձրև, արև, մահ ու ծնունդ, պատերազմ ու խաղաղությու, հարսանիք ու թաղում, սիրահար զույգեր, միայնակ քայլող երազկոտ աղջիկ կամ տղա, որոնց սրտերն երնեկ հանդիպեին մի հայացքում: Այո ճիշտ ես սա Երևանի երրորդ հրաշալիքն է: Այս քարերն էլ ունեն զգացմունքներ: Ահա և La pettite provance սրճարանն, որտեղ ես միշտ գալիս եմ միայնակ, նստում այ այն անկյունում, պատվիրում մեկ թեյ ու երկու բաժակ: Ես պատկերացնում եմ, որ դիմացիս բաժակից դուրս եկող գոլորշու կա այն էակն, ով լսում է իմ լռությունն, աչքերումս կարդում սիրտս, ժպիտումս իրեն զգում: Միշտ մատուցողուհին ուզում է հարցնի. - Բայց ինչու մեկ թեյ և երկու բաժակ, եթե Դուք միայնակ եք? : Սակայն չի հարցնում, քանզի երևի ամաչում է: Իսկ այժմ ես չեմ լինի միայնակ, իսկ բաժակը կունենա վայելելու քո համբույրը իր շուրթերին հաճույքը: Մենք կզրուցենք բազում թեմաներից: Այստեղ քեզ հաստատ դուր կգա: Հետո մենք դուրս կգանք` թողնելով բաժակները դատարկ, բայց սրտներս լի ու կքայլենք դեպի Սունդուկյանի անվան թատրոնի հետին մասում գտնվող այգին: Ես կպատմեմ իմ առաջին սիրո, առաջին համբույրի մասին անձրևի ներքո, դաժան կորստի պատմությունն: Այստեղ ես լինում եմ երբ միայնակությունը խեղդում է ինձ, ու զրուցակիցս միայնությունն է: Սա Իմ չորրորդ հրաշալիքն է: Հետո եսկճանապարհեմ քեզ մոտակա կանգառ` չիմանալով ոչ քո անունը, ոչ քո ազգանունը, ոչ բնակության հասցեն կամ հեռախոսահամարն: Մենք այլևս չենք հանդիպի երբեք, միգուցե դու չհիշես իմ դեմքն ու ես քոնը, չհիշես ձայնս, բայց մի օր կանցնես այս վայրերով ու նորից կվերապրես այս ամենն, որ նվիրեցի միայն քեզ, միայն մի հոգու, անծանոթիս, ում երևի սիրեցի, բայց հեռացա իմ բարձր թռիչք` չխանգարելով քո սրտի բաբախի երգին, աչքերիդ փայլին ու մասունքս ներսումդ թողնելով: Ռ. Նաջարյան
    • Ցունամի
      2017-03-31 12:39:55
      լավ պատմություն է, բայց ինչի իմ գործի տակ, ոչ թե՞ առանձին փոստով