Մի՞թե
Լռությու՛ն, խնդրում եմ, անջատեք բոլոր հեռախոսները, ներկայացումը սկսվում է:
Եվ սկսվեց պարը: Պարում էր նա, այնքան գեղեցիկ, այնքան փխրուն, որ անվերջ նայել կարելի է: Իսկ մարդիկ կանգնած բեմից դուրս՝ հեռվում, ծափահարում են նրան՝ իր գեղեցիկ պարի համար: Եվ ոչ մեկի մտքով անգամ չի անցնում, որ իր մեջ կուտակած ցավն է դուրս հանում, որ իր ամեն մի շարժում մի խոսք է, մի պատմության մասնիկ, որ իր պարը ցավ է նշանակում, իսկ մարդիկ ծափահարում են նրար ցավի համար, գոչում «բռավո, հիանալի կատարում»:
Մի՞թե կարելի է ցավին անվերջ նայել ու ծափահարել...
Ցունամի
2016թ.
Մի՞թե կարելի է ցավին անվերջ նայել ու ծափահարել...
Ցունամի
2016թ.
2016թ.
Անի
2017-06-03 21:38:40Ցունամի
2017-06-04 14:20:43Անի
2017-06-04 17:05:04tiko
2017-06-04 16:36:04Поймала
2017-06-05 01:09:11Ցունամի
2017-06-05 22:58:34