Սերը Ռեմարկի մեկնաբանությամբ

► Սերը հիվանդության պես մի բան է, նա լուռ և կամաց-կամաց քայքայում է մարդուն, և դա նկատելի է դառնում միայն այն ժամանակ, երբ մարդ ուզում է գլուխն ազատել այդ սիրուց, բայց ուժերը դավաճանում են իրեն:

► Սերը լճակի հայելի չէ, որի մեջ մարդ կարող է միշտ իր արտացոլանքը տեսնել: Սերը մակընթացություններ ունի և տեղատվություններ: Եվ խորտակված նավերի բեկորներ, և ջրի տակ մնացած քաղաքներ, և ծովահրեշներ, և մրրիկներ, և ոսկու արկղեր, և մարգարիտներ…Սակայն այդ մարգարիտները գտնվում են խոր հատակում: 

►Մարդկային կյանքը շատ երկար է ձգվում մեկ սիրո համար։ Ուղղակի շատ երկար։ Սերը հիասքանչ է։Սակայն երկուսից մեկը անպայման սկսում է ձանձրանալ։ Իսկ մյուսը մնում է առանց ոչնչի։Քարանում է ու ինչ որ բանի է սպասում․․․Սպասում է ինչպես խելագար․․․

► Սերն այն է, երբ մարդիկ պատկանում են միմյանց: Միմյանց են պատկանում ընդմիշտ:

►Սերը կնոջը սթափեցնում է և միտքը սրում, իսկ տղամարդը, ընդհակառակը, գլուխը կորցնում է:

► Ով սիրո մեջ հրաշքների չի հավատում, նա կորած մարդ է:

► Սերը ոչ չափ է ճանաչում և ոչ էլ գին

► Սիրել նշանակում է ցանկանալ ինչ որ մեկի հետ ծերանալ:

►Ոչ ոք չի կարող այնքան օտար դառնալ, քան նա, ում նախկինում մենք սիրել ենք:

► Երբեմն սերը նույնպես ուրախություն չի բերում…

► Սերը փչացնում է բնավորությունը: