Ինչպես գիտեն ոմանք էս Վարդանը` սուտի երևակայողը, շատա սիրում ինձնից նվերներ ուզել: 
Առաջին անգամ ասեցի լավ մի հատ նավի եղածը ինչա, որ չնվիրեմ: ՔՓ-ն վկայա եղել դրան: 
ԱՊԱՑՈՒՅՑ՝

Քանի որ ես դեռ Պուծինի վեկալովի թոռն եմ Վարդանը հերթական անգամ օգտվեց իմ շեդռիությունից ու ՑԻԾԻՌՈՒՅՈՒ՝ «բայց mercedes s500-ով սիրտս հաստատ կշահես, նենց որ թե կարաս, շահի»: Մի խոսքով հասկացաք ուզածը:  

ԱՊԱՑՈՒՅՑ՝

Մտածում էի ոնց գողանամ էտ մեքենան Պուծին պապիիս գառաժից: 
Երկար ռազմիշլյած անելու կարիք չեղավ, որոշեցի կանչել ՔՓ-ի բանդային՝

Արամիկս, Սոնան, Կիման, Մարիամը, Լիլին, Մելուշը, Սեդան, Լիանը, Կարոն, Լուսոն, Մարիամը 95, Մաշը, Քնարիկը, Արսենը:

Քնարը առաջարկեց ամեն ինչ արագ անել անակնկալի բերելով հաստավիզ ախռաննիկներին: 
Բոլորը ամաձայն ընդունեցին առաջարկը: Մնում էր, ոնց միշտ, հասկանալ թե ինչով պետք է գան Ռըսաստաններ: 
Սեդան առաջարկեց օգտվել «Կիմա-Էքսպրեսս-ուղղաթիռ» ծառայությունից: Քիչ էր մնում բռնեին կապեին նրան, նման անմիտ առաջարկի համար, բայց հիշեցին,որ անձեռնամխելի անձա՝ մոդեռ, ու Սեդաի փոխարեն միանգամից կապեցին Կիմաին, ով արդեն որախությունից միացրել էր ուղղաթիռի շարժիչը, որ տաքանա: 
Կիմաին կապելուց հետո սկսեցին նորից մտածել, թե ինչով գան: 

Տա-տա-տա-դաաաամ: Բացվեցին դռները ու հայտնվեցին կինոի 2 աղջիկները՝ Մաշը ու Մարիամը 95: 
Կարոն ու Լուսոն միաձայն ասեցին.
- Ըհըըը... գնալու հարցն էլ լուծվեց:
Մաշը ասեց.
- Պագնալի: 
Բոլորը նստեցին Մաշի ու Մարիամի սարքած ուղղա-ինքնաթիռը, որի անունը Զեֆիռ էր: 

Մի ժամ չանցած բոլորը իմ տանը թեյ էին վայելում ու մտածում հետագա պլանների մասին:
Լիանը առաջարկեց, որ Արամիկը իր հետ ձևանա անգլիացի տուրիստ ու շեղի հաստավզերին: 
Մինչ այդ Մելինեն, Մարիամը, Լիլին, Կիման ու Սոնան պետք է օգնեին Արսենին ու իր սարքերը աննկատ հասնել դռանը ու կոտրել կոդը, դրանով իսկ հնարավորություն տալով ինձ գողանալ Վրդանեսի Մերսը: 
Դե ինչ պլանը մշակված էր, օրը եկել էր: 
Ամեն ինչ ընդանում էր ըստ ծրագրի:
Արամն ու Լիանը շեղում էին հաստավզերին, աղջիկները Արսենի հետ իրենց գործը վերջացրել էին: 
Բոլորով մտանք ներս: զարմանալի է բայց ներսում մութ էր: 

Առաջացանք: Հանկարծ դռները փակվեցին մեր հետևից, աչքներս ուժեղ լույսից փակվեցին ու ինչ-որ մեկը լույսերից այն կողմ կանգնած սկսեց դանդաղ ու դրամատիկ ծափ տալ: 
Զարմացած կանգնել էինք ու սպասում էինք:
Մեկը խոսեց՝ ծանոթ ձայն էր.
- Գենիա՛լնօ: 
Այո-այո: Ճիշտ եք, դա նա էր՝ Պուծինը:
Բռնվել էինք հերթական անգամ: 
Պուծին պապին սկսեց ճառ կարդալ ու երբ հարցրեց, թե ով է ամեն ինչի հեղինակը, բոլորը ինձ հրեցին առաջ: Պուծին պապիս ինձ շուտվանից չէր տեսել, կարոտել էր: Միանգամից ասեց ինչ էր պետք տարեք, ձեզ լինի: 
Ու հերթական անգամ էս ամեն ինչը Վարդանի մեղքով:  
- Դուրտ եկավ, եսքան մարդու էլի խառնիր իրար: 

Դե ինչ հեքիաթն ավարտվեց երկնքից ընկան լիքը խնձորներ, որից մեկը ֆյուրըրի՝ Արամիկի գլխին: 

Էտ քեզ նրա հաամր որ էլի ուզում ես գնաս ՔՓ-ից օ՜ մայն ֆյուրըր:

Սիլվիկը արթնացավ Արմանի սիգնալի ձենից ու հասկացավ որ այդ ամենը ուղղակի երազ էր