Ո՞վ կհանդիպի

Ո՞վ կհանդիպի, ո՞վ կբարեւի,

Ո՞ւմ հոգեհամբույր խոսքը կլսեմ:

Ո՞ւմ ուրախացած դեմքը կարեւի՝

Բարեկամական հրճվանքով վսեմ:

Ո՞վ կհամբուրի, ո՞վ կհեկեկա, 

Ո՞վ կհիանա անսուտ հրճվանքով:

Գուցե աշխարհում դուրսը մեկը կա,

Որ ապրում է իմ անուրախ կյանքով:

Գուցե իմ սրտում, երգերում իմ մութ,

Խոսքերում՝ ասված իմ հոգու մասին-

Հեռավոր մեկի անրջանքն եմ սուտ՝

Նետված աշխարհի անսուտ երազին:

Գուցե՝ ապրելով նրա երազում՝

Երգում եմ նրա տագնապները խոր-

Եւ թվում է ինձ աշխարհի մուժում,

Որ ի՛նձ եմ երգում, կյանքս մենավոր:-

-Ողջո՜ւյն քեզ անհայտ, անծանոթ ընկեր,

Խաղաղությո՜ւն քեզՙ հեռավոր եղբայր.

-Ողջո՜ւյն ձեզ, վաղվա չծնված կյանքեր:

-Ես՝ եղբայրորեն ու մտերմաբար՝

Ողջունում եմ ձեզ անցած խավարի

Իմաստուն, տխուր ժպիտով բարի...