Հուն 04
Պատմություն Հայրական անսահման սիրո մասին
Մաս1
Անցյալիհիշողություններ
-Դավիթարիռեստորանքեզենքսպասում, որտեղես?
-Արդենասելեմորեսորմիխնջույքիցանկությունչունեմ, ինչիհամարենայդձևականությունները?
-Որգասհաստատտրամադրությունդկբաձրանա, շատմեծնվերունեսչեսփոշմանի:
-Լավ, լավգալիսեմկեսժամիցտեղկհասնեմ:
Դավիթիծննդյանօրնէր, ընկերներըհակառակնրակամքիխնջույքէինկազմակերպել,բայցնամտքերիմեջ էրևչէրուզումգնալմիայնընկերոջզանգիցհետոորոշեցչնեղացնելուհամարգնալ: Այդօրընա 40 տարեկանէրդառնում, սակայնարդեներկարտարիներնածննդյան տոնը նշելու ցանկություն չուներ:
Առավոտվանից նրան հանգիստ չէին տալիս անցյալի ուրախ և տխուր հիշողությունները: Դեռ շատ երիտասարդ էր, երբ որդու ծնունդից շատ չանցած կինը մահացավ անբուժելի հիվանդությունից: Նա պետք է մենակ մեծացներ իր որդուն, դժվարությամբ, բայց նաև անսահման սիրով ու հոգատարությամբ չէ որ իր ողջ կյանքի երազանքն էր հայր դառնալ: Բայց այդ հարցում էլ ճակատագիրը բարեհաճ չէր նրա հանդեպ: Վաղուցվա չպարզված հաշիվները , թշնամությունը պատճառ հանդիսացան նրա վաղեմի ընկերոջ սրտում Դավիթից խլելու կյանքի միակ ու ամենաթանկ բանը՝ նրա տղային: Մի երեկո նա զինված հանցախումբ ուղարկեց ընկերոջ տուն, որոնք կրակելով նրա վրա տարան 6 տարեկան որդուն :
Իսկ այդ օրվանից արդեն 10 տարուց ավելի էր անցել,և նա ոչ մի լուր չուներ իր որդուց, անգամ չգիտեր նա ողջ է թէ.. .հակառակի դեպքում մտածելն անգամ մահվան էր հավասար իր համար:
Անցյալիհիշողություններ
-Դավիթարիռեստորանքեզենքսպասում, որտեղես?
-Արդենասելեմորեսորմիխնջույքիցանկությունչունեմ, ինչիհամարենայդձևականությունները?
-Որգասհաստատտրամադրությունդկբաձրանա, շատմեծնվերունեսչեսփոշմանի:
-Լավ, լավգալիսեմկեսժամիցտեղկհասնեմ:
Դավիթիծննդյանօրնէր, ընկերներըհակառակնրակամքիխնջույքէինկազմակերպել,բայցնամտքերիմեջ էրևչէրուզումգնալմիայնընկերոջզանգիցհետոորոշեցչնեղացնելուհամարգնալ: Այդօրընա 40 տարեկանէրդառնում, սակայնարդեներկարտարիներնածննդյան տոնը նշելու ցանկություն չուներ:
Առավոտվանից նրան հանգիստ չէին տալիս անցյալի ուրախ և տխուր հիշողությունները: Դեռ շատ երիտասարդ էր, երբ որդու ծնունդից շատ չանցած կինը մահացավ անբուժելի հիվանդությունից: Նա պետք է մենակ մեծացներ իր որդուն, դժվարությամբ, բայց նաև անսահման սիրով ու հոգատարությամբ չէ որ իր ողջ կյանքի երազանքն էր հայր դառնալ: Բայց այդ հարցում էլ ճակատագիրը բարեհաճ չէր նրա հանդեպ: Վաղուցվա չպարզված հաշիվները , թշնամությունը պատճառ հանդիսացան նրա վաղեմի ընկերոջ սրտում Դավիթից խլելու կյանքի միակ ու ամենաթանկ բանը՝ նրա տղային: Մի երեկո նա զինված հանցախումբ ուղարկեց ընկերոջ տուն, որոնք կրակելով նրա վրա տարան 6 տարեկան որդուն :
Իսկ այդ օրվանից արդեն 10 տարուց ավելի էր անցել,և նա ոչ մի լուր չուներ իր որդուց, անգամ չգիտեր նա ողջ է թէ.. .հակառակի դեպքում մտածելն անգամ մահվան էր հավասար իր համար:
