Եթե իմանայիր, որքան եմ լաց եղել ես,
Քո գնալուց հետո, որքան եմ քեզ փնտրել
Եթե հավաքեին իմ բոլոր արցունքները,
Ու սարքեին մի լիճ, որ լողային աստղերը...
 
Եթե այնտեղ գային բոլոր սիրահարները,
Ու նրանց պատմեին սիրո մասին աստղերը,
Նրանք կիմանային, որ սերը մի գիշեր է,
Երբ կորչում են աստղերը, կորչում է նաև սերը:

 

Ըստ Մեսրոպ Մաշտոցի:

Բարեւ. անգործությունը , անքնությունը ,մութ սենյակը եւ ֆեյսբուքում հին նամակներ կարթալը ինդզ բերեց այստեղ,մի կայք որը հաճախ էի այցեում 12-13 թվականներին: Հանկարծ գրելու խիստ ցանկություն արթնացավ սրտումս հմմմ. մի քանի րոպե պարկած մտածելուց հետո հիշեցի copypaste-ը որտեղ ոչինչ երբեք չեի գրառում ուղղագրության բացակայության պատճառով.եւ ահա ես այստեղ եմ...   գիշեր է ու գիտեք ինչ, սա հենց այն ժամանակն է երբ ամենից շատ ես նկատում միայնակւթյունտ, ակամաիս դառնում ես մի մտածկոտ ծերունի:Մտածում եմ ու վառվում ցանկանում եմ կիսվել մի բանով որը երբեք ոչ ոք իմ շուրթերից չի լսել.խնթիրներ... զարմանալի չէ որ դեռեւվս ոչ ոք չի լսել իմ խնթիրները չէ որ դրանք գոյություն չունեն կամ էլ ում են հետաքրքիք? ինչեւէ ես ձեզ բացարձակ չգիտեմ եւ վստահում եմ, պատրաստ եք սուզվել իմ խնդիրների մեջ? գնացինք...ամեն ինչ սկսվեց 2014 թվականի ամռանը, կեսգիշեր էր ֆիլմ էի դիտում ու միաժամանակ մտածում թե որքան տխուր է անցնում իմ ամառը,ու կատարվեց հրաշք. քեռիս էր զանգահարել ու պատմում էր, որ եղբայրս վաղը պետք է գնա հանգստանալու իր ընկերոջ հետ սակայն ընկերոը հիվանդ է ու ազատ 1 տեղ կա
, ավելացրեց որ հետաքրքիր մարդիք են լինելու ու որ հանգիստը կտեւի 11 օր: Ինչպես եւ այսոր գիշերս անքուն անցավ,ողջ գիշեր պատրաստվում էի ու երբ արթեն ամեն ինչ պատրաստ էր սկսեցի անհանգստանալ ու համոզված էի որ օրերս այնտեղ մենակ են անցնելու,որ ինչպես միշտ ավելնորդ եմ ինձ զգալու: Բացվեց առավոտը, մենք բավականին շուտ հասանք նշանակետին ու հենց այտտեղ ես հասկացա որ մի անբողջ զորք է գալիս մեր հետ.եւ իհարկե ես ավելի շփոթվեցի չէ որ ես անքամ չգիտեի թե ուր ենք գնում...իմ միակ հույսը իմ ականջակալերն էին:Ուր գնացինք մենք? բուժական.հենց այնտեղ պարզվեց որ ես ճամբարում եմ...երբ առաչին անքամ էի ճամբարում նոխկանք էի ապրում ու խոստացել էի ինքս ինձ որ ել երբեք ճամբար չեմ գնա:Ի զարմանս ինձ այնտեր ուղղակի չտեսնված լավ էր, իրենց հետ ես առաջին անքամ իմ 16 տարվա ընթացքում զգացի վստահ ու վստահեցի նրանց,կարծես ընտանիք լինեինք ես սիրում էի նրանց ու նրանք ել բոլորին.օրերը չքնաղ էին անցնում,բայ մի օր թիմային խաղերի ժամա
նակ ես նկատեցի նրան. գիտեմ հիմա մտածում եք սեր? ոչ. ես նկատեցի նրան որովհետեւ բոլորը նրա անունն էին տալիս, նա մեր հակառակորդ թիմից էր:Մենք ֆրիզբի էինք խաղում ու ես ուղղկի ուզում էի հաղթել բայց նա լավ էր խաղում դե իհարկե դժվար էր ինձնից վատ խաղալ ես առաչին անգամ էի խաղում:նրանց թիմը հաղթեց եւ ես հավերժ հիշեցի իմ թշնամու անունը.ճաշարանում ես մոտիկից տեսա այտ դեմքը երբ հասկացա որ ինձնից բացի մի ուրիշ խենթ ել կա:
 
Խոստանում եմ բոլոր անծանոթներին,որ կշարունակեմ թեման որի պատճառով խելագառվում եմ, 2 տարի շարունակ մտատանջ լինում,լաց լինեւմ,ու որի պատճառով դուք ինձ խենթ կհամարեք, եւ որ ամենակարեւորն է կհասկանաք թէ որն է կեդերիս խորիմաստ փոշու պատճառը.
Սիրով ձեր անծանոթ ու անշունչ
ԿԵԴԵՐԻ
ՓՈՇԻ